斐波那契數列(Fibonacci sequence),又稱黃金分割數列、因數學家列昂納多·斐波那契(Leonardoda Fibonacci)以兔子繁殖爲例子而引入,故又稱爲「兔子數列」,指的是這樣一個數列:0、一、一、二、三、五、八、1三、2一、3四、……在數學上,斐波納契數列以以下被以遞歸的方法定義:ios
F(0)=0,(n = 0)面試
F(1)=1,(n = 1)數組
F(n)=F(n-1)+F(n-2)(n≥2,n∈N*)ide
斐波那契數列指的是這樣一個數列 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233,377,610,987,1597,2584,4181,6765,10946,17711,28657,46368spa
特別指出:第0項是0,第1項是第一個1。htm
這個數列從第2項開始,每一項都等於前兩項之和。遞歸
現實生活中,運用斐波那契數列的例子不少,並且這也是面試中常常會考到的經典問題
ci
那麼,這麼一個看似很差想象的規律用代碼怎麼實現呢?get
這裏有幾種方法:數學
遞歸實現:
<時間複雜度O(2^N)>
#include <iostream> using namespace std; long long Fibonacci1(long long n) //用long long類型考慮到大數問題 { if (n < 2) { return n; } else { return FIB(n-1) + FIB(n-2); } } int main() { cout << Fibonacci1(5) << endl; // 求某一項的值 system("pause"); return 0; }
遞歸彷佛看起來很簡單明瞭,若給的項數n較大時,其效率較低。
2.非遞歸實現:
<時間複雜度O(N)>
long long Fibonacci2(int n) { long long * fibArray = new long long[n+1];// 根據項數n開闢數組 fibArray[0] = 0; fibArray[1] = 1; // 手動設置好前兩個數,由此能夠求得下一個數的值 for(int i = 2; i <= n ; ++i) { fibArray[i] = fibArray[i-1] + fibArray[i-2]; // 當前數等於前兩個數加和 } long long ret = fibArray[n]; delete[] fibArray ; return ret ; }
非遞歸效率相對遞歸較高,可是二者意義相同。
這兩種方法,都須要掌握。
下面將兩種方法整合一塊兒:
#include <iostream> using namespace std; long long fibonacci_1(int n)//遞歸 { if (n<2) { return n; } return fibonacci_1(n - 1) + fibonacci_1(n - 2); } void fibonacci_2(int n)//非遞歸 { int i; long long *fibArray = new long long[n + 1]; fibArray[0] = 0; fibArray[1] = 1; for (i = 2; i<n; i++) fibArray[i] = fibArray[i - 1] + fibArray[i - 2]; for (i = 0; i<n; i++) cout << fibArray[i] << " "; } int main(void) { int i, n, k; printf("請輸入斐波那契數列項數 :"); cin >>n; printf("請選擇:1.遞歸 2.非遞歸 :"); cin >> k; if (k == 1) for (i = 0; i<n; i++) cout << fibonacci_1(i) <<" "; else fibonacci_2(n); system("pause"); return 0; }
如有紕漏,歡迎指正。